Soms kun je gedachtes, denkbeelden, hebben die je niet goed onder woorden kunt brengen. Het zit in je hoofd en daar kun je dan ook vast in zitten of verkeerde conclusies uit trekken. Onlangs heb ik een tweetal trainingen gevolgd, die dat wat in je hoofd zit ook inzichtelijk maken. Deze trainingen de ‘Bepper Balance Methode’ en de ‘Yucel Methode’ vullen het stukje wat ik beoefen met de narratieve therapie, heel goed aan. Een combinatie van deze twee leveren mooie inzichten en verhalen op.
Zo ook met lieve Donna, een lieve (ex) collega, sparringsmaatje, spring in ‘t veld, positief windkracht 10, vol gas en met heel veel hart en gevoel mens.
Zij wilde graag ervaren hoe ik te ‘werk’ ging met de methodes en zo gingen wij van start.
Zij bouwde de volgende Yucel opstelling De gebroken balk met elastiek synoniem voor wat er nu is en gaat gebeuren; Game on noemde ze dit. Alles wat al geweest is en ervaringen die zij mee neemt tot aan het kantel punt waar zij zich nu bevindt en startpunt voor nieuwe ervaringen is.
Sommige van haar kracht en steunpilaren kregen een Engels woord. De paarse kleur, haar kleur en het woord ‘Drive’ voor wat zij in zich heeft en altijd al gehad heeft. ‘Friends’ voor het gemêleerde gezelschap om haar heen, en ‘Love’ klinkt in het Engels beter, krachtiger, zo vertelt zij.
Sommige steunpilaren lopen door na het kantelpunt, het zijn die steunende factoren waarvan zij weet dat die altijd aanwezig zullen zijn, de grootte geeft weer in welke hoedanigheid.
Donna heeft de Yucel training zelf ook gevolgd en wist dat het volgende stuk over de belemmeringen, lasten zou gaan.
Het blokje ‘Angst’ was eerst zwart en niet zo groot, een blokje ‘Eigen plekje’ en een blok ‘Geld’, waren lasten die zij voelde, maar allemaal gerelateerd met ‘Angst’. Ik bevroeg haar hier over en ook of ze de grootte van het blokje had gekozen omdat ze niet wil dat deze groter is. De spijker op z’n kop. Donna koos een groter blokje maar wilde deze eigenlijk zwart hebben. (Het donkergroene blok is dus zwart ;).)
De opstelling klopte nu
Ik vroeg haar een belastend blokje te kiezen, om deze nader te onderzoeken.
Ze koos het paarse blokje waarop ‘Eigen plek’ geschreven was.
Nu kwam het Bepper Balance bord tevoorschijn.
Ik vroeg Donna een vraag te verzinnen die te maken had met het blok ‘Eigen plek’.
Ze had de vraag ‘ hoe creëer ik een eigen plek’ hiervoor bedacht. Dit schreef ze boven het bord. Ik vroeg haar wat ze allemaal kan bedenken voor een eigen plek, wat er allemaal in haar opkwam.
Ze schreef de volgende aspecten op, ik vroeg haar deze ook te wegen.
Ik vroeg haar welke van deze aspecten zij zelf kon bewerkstelligen om vervolgens aan haar te vragen waar zij anderen voor nodig had. En wat haar opviel. Het ging hier over aspecten die te maken hadden met sfeer/gevoel en niet met de praktische zaken, daar had ze voldoende ‘vertrouwen’ in.
We maakten een terugkoppeling naar de opstelling die ze eerder had gemaakt. Er moest een krachtblok ‘vertrouwen’ bij. Ik vroeg haar hoe dit nu voelde en waar zij dit voelde. Het gevoel zat in haar onderbuik en gaf een gevoel van geborgenheid en veiligheid. Het was een goed gevoel. Ik vroeg haar ook hoe het blok ‘angst’ nu voelde. Het blok ‘angst’ was veranderd van grootte maar ook van kleur.
Ze maakte deze Yucel opstelling.
Het geheel werd inzichtelijk en voelbaar maar bovenal voor Donna ook lichter. Dat wat in haar hoofd misschien wel wat zwaar voelde was in werkelijkheid een kracht die zij moest voelen, weer herontdekken. Het was er al, ze hoeft het alleen nog aan te spreken.
Je begrijpt vast wel dat ik deze methodes zeer waardevol vind, ze kleuren het verhaal, maken het voelbaar en kunnen zorgen voor kleine positieve veranderingen die op hun beurt weer andere mooie verhalen kunnen vertellen.
Wil je meer weten, of het misschien zelf een keer ondergaan? Dan kun je contact met mij opnemen.
Lieve groetjes,
Jenifer