Curabitur hecht veel waarde aan de tevredenheid van haar cliënten. Mocht u onverhoopt niet tevreden zijn, dan kunt u uw klacht kenbaar maken. Curabitur neemt uw klacht serieus en streeft ernaar om deze op een zorgvuldige en gezamenlijke manier op te lossen.
U kunt uw klacht indienen door een e-mail te sturen naar j.mayer@curabitur.nl met een duidelijke omschrijving van uw klacht. Komen we er gezamenlijk niet uit? Dan zal Curabitur deze doorspelen naar de clientvertrouwenspersoon mevr K.van Hoof. Zij zal uw klacht zorgvuldig onderzoeken. Dit kan enige tijd in beslag nemen, afhankelijk van de complexiteit van de klacht.
Indien u niet tevreden bent met de oplossing die de clientvertrouwenspersoon biedt, kunt u zich nog wenden tot de preventie en klachtenopvang van www.erisietsmisgegaan.nl. Hier kunt u uw klacht digitaal indienen. Een kanttekening hierbij is dat het niet mogelijk is een klacht in te dienen als u hetzelfde probleem al via andere kanalen ten beslissing heeft voorgelegd. Te denken valt hierbij aan b.v de gemeente, de nationale ombudsman of middels juridische wegen.
Wij danken u voor uw feedback en de kans om de dienstverlening te verbeteren.
Soms kun je gedachtes, denkbeelden, hebben die je niet goed onder woorden kunt brengen. Het zit in je hoofd en daar kun je dan ook vast in zitten of verkeerde conclusies uit trekken. Onlangs heb ik een tweetal trainingen gevolgd, die dat wat in je hoofd zit ook inzichtelijk maken. Deze trainingen de ‘Bepper Balance Methode’ en de ‘Yucel Methode’ vullen het stukje wat ik beoefen met de narratieve therapie, heel goed aan. Een combinatie van deze twee leveren mooie inzichten en verhalen op. Zo ook met lieve Donna, een lieve (ex) collega, sparringsmaatje, spring in ‘t veld, positief windkracht 10, vol gas en met heel veel hart en gevoel mens. Zij wilde graag ervaren hoe ik te ‘werk’ ging met de methodes en zo gingen wij van start.
Zij bouwde de volgende Yucel opstelling De gebroken balk met elastiek synoniem voor wat er nu is en gaat gebeuren; Game on noemde ze dit. Alles wat al geweest is en ervaringen die zij mee neemt tot aan het kantel punt waar zij zich nu bevindt en startpunt voor nieuwe ervaringen is. Sommige van haar kracht en steunpilaren kregen een Engels woord. De paarse kleur, haar kleur en het woord ‘Drive’ voor wat zij in zich heeft en altijd al gehad heeft. ‘Friends’ voor het gemêleerde gezelschap om haar heen, en ‘Love’ klinkt in het Engels beter, krachtiger, zo vertelt zij. Sommige steunpilaren lopen door na het kantelpunt, het zijn die steunende factoren waarvan zij weet dat die altijd aanwezig zullen zijn, de grootte geeft weer in welke hoedanigheid.
Donna heeft de Yucel training zelf ook gevolgd en wist dat het volgende stuk over de belemmeringen, lasten zou gaan. Het blokje ‘Angst’ was eerst zwart en niet zo groot, een blokje ‘Eigen plekje’ en een blok ‘Geld’, waren lasten die zij voelde, maar allemaal gerelateerd met ‘Angst’. Ik bevroeg haar hier over en ook of ze de grootte van het blokje had gekozen omdat ze niet wil dat deze groter is. De spijker op z’n kop. Donna koos een groter blokje maar wilde deze eigenlijk zwart hebben. (Het donkergroene blok is dus zwart ;).)
De opstelling klopte nu
Ik vroeg haar een belastend blokje te kiezen, om deze nader te onderzoeken. Ze koos het paarse blokje waarop ‘Eigen plek’ geschreven was. Nu kwam het Bepper Balance bord tevoorschijn. Ik vroeg Donna een vraag te verzinnen die te maken had met het blok ‘Eigen plek’. Ze had de vraag ‘ hoe creëer ik een eigen plek’ hiervoor bedacht. Dit schreef ze boven het bord. Ik vroeg haar wat ze allemaal kan bedenken voor een eigen plek, wat er allemaal in haar opkwam. Ze schreef de volgende aspecten op, ik vroeg haar deze ook te wegen. Ik vroeg haar welke van deze aspecten zij zelf kon bewerkstelligen om vervolgens aan haar te vragen waar zij anderen voor nodig had. En wat haar opviel. Het ging hier over aspecten die te maken hadden met sfeer/gevoel en niet met de praktische zaken, daar had ze voldoende ‘vertrouwen’ in.
We maakten een terugkoppeling naar de opstelling die ze eerder had gemaakt. Er moest een krachtblok ‘vertrouwen’ bij. Ik vroeg haar hoe dit nu voelde en waar zij dit voelde. Het gevoel zat in haar onderbuik en gaf een gevoel van geborgenheid en veiligheid. Het was een goed gevoel. Ik vroeg haar ook hoe het blok ‘angst’ nu voelde. Het blok ‘angst’ was veranderd van grootte maar ook van kleur.
Ze maakte deze Yucel opstelling.
Het geheel werd inzichtelijk en voelbaar maar bovenal voor Donna ook lichter. Dat wat in haar hoofd misschien wel wat zwaar voelde was in werkelijkheid een kracht die zij moest voelen, weer herontdekken. Het was er al, ze hoeft het alleen nog aan te spreken.
Je begrijpt vast wel dat ik deze methodes zeer waardevol vind, ze kleuren het verhaal, maken het voelbaar en kunnen zorgen voor kleine positieve veranderingen die op hun beurt weer andere mooie verhalen kunnen vertellen.
Wil je meer weten, of het misschien zelf een keer ondergaan? Dan kun je contact met mij opnemen.
Onlangs heb ik een training gevolgd met de naam Bepper Balance. In deze training kun je door middel van een hoofdvraag, een aspectvraag met de daarbij behorende aspecten in kaart brengen hoe het in het hoofd zit. Hiervoor gebruik je een Bepper Bord. Wanneer er daarna een weegvraag wordt gesteld en een tweede en misschien wel een derde, wordt duidelijk hoe dat wat in het hoofd zit, voelt. Dit doe je door middel van steentjes die je legt bij het bijhorend aspect.
Het is oordeelloos en je bent eigenaar van je eigen bord.
Voor mij als narratief therapeut is dit een super middel om te zien waar je een verandering teweeg kunt brengen. Dat wat in je hoofd zit ook echt kunt voelen, en soms is dat wat in je hoofd zit niet hetgeen wat je voelt.
Ik spreek hierbij ook uit eigen ervaring, ik heb het zelf ook ondergaan.
Een korte toelichting hierop;
Ik heb een oud paard, zij is inmiddels al 30 jaar oud en ik kan haar niet meer berijden. Dit maakte ook dat ik op zoek was naar een tweede paard, maar dit lukte om de een of andere reden niet. Inmiddels was ik hier al 3 jaar mee bezig.
Mijn hoofdvraag was ; “Ga ik een tweede paard kopen?”.
De aspectvraag die mij gesteld werd was als volgt; “ wat komt er allemaal in je op als je denkt aan wat er nodig is om een paard te kopen?”.
Vervolgens moest ik 9 aspecten hiervoor opschrijven onder de 9 vakjes in het bord. Dit waren aspecten zoals; stalling, kosten, ras, verzorging, etc. De eerste weegvraag was; “hoe zwaar voelt dit voor jou als je denkt aan de aspecten?”. Het grappige was dat in mijn hoofd de kosten het zwaarst ‘klonken’ maar dat de zorg voor en wat ik hiervoor terugkreeg het zwaarst ‘voelde’. Het werd een emotionele ontdekking. Er volgde nog wel wat vragen maar ik voelde de duidelijkheid al waarom ik nog geen tweede paard had. Ik wil mijn paardje Rose niet delen! Niet met mijn kinderen en dus ook zeker niet met een ander paard!
De aandacht die ik kwijt kon bij Rose en de aandacht die ik van haar terug kreeg woog veler malen zwaarder dan dat ik had kunnen bedenken.
Dit gaf ook het inzicht waarom het niet lukte om een tweede paard te vinden, laat staan te kopen! Het was eigenlijk helemaal niet wat ik wilde. Ik heb het hierna ook los kunnen laten en ik moet zeggen dat het mij ook veel rust geeft en dat ik nu nog meer van die gekke oude pony kan genieten ;).
